Eerste waarschuwing: Zegt “(H)Opsinjoorke. Hop” je absoluut niets? Lees dan eerst iets over deze Mechelse mascotte op een serieuze, minder prettig gestoorde, website.
Tweede waarschuwing: Staan er bij jou nog twee auto’s voor de deur? En heb je daarvoor minder dan dertien geldige excuses? Misschien wil je wat volgt niet meer lezen.
Vorig jaar stond er in de krant “In 1972 beseften we dat we de aarde uitputten. Daarna vergaten we het.” Maar in feite is ‘t nog veel erger. We vergaten het niet, we negeerden het. We weten het dus al een halve eeuw. Misschien besefte je het al nog voordat je uit de pampers was. Dus ook onze politici wisten het, weten het. Waarom gebeurt er dan zo weinig? Waarom doen we dan nog steeds niets? Je zegt: “we doen al iets.”
- Heb jij ook je laatste vakantiebestemming gewijzigd om toch maar niet het vliegtuig te moeten nemen?
- Neem jij steeds de fiets, ook al liggen de zonnepanelen op je dak er werkloos bij?
- Eet jij alleen nog maar vlees op de dagen die 50 jaren geleden de vis-op-het-menu dagen waren?
- Kunnen je kinderen in mei ook geen petanque meer spelen in de tuin omdat het gras te hoog staat?
- Aanvaard jij ook wat (on)kruid (en misschien een boze blik van een buur) op je eigendom in ruil voor enkele vlinders?
- Vraag jij je ook af waarom de levensduur van onze spullen niet kan vertienvoudigen dankzij de technologische vooruitgang?
- Is de turnover van je kleerkast ook vergelijkbaar met de levenscyclus, van een gewone bronlibel?
Je hebt gelijk, we doen al iets, en sommige overtuigde individuen doen al heel veel. We blijven optimistisch, we moeten wel, dat zijn we aan het leven verplicht. Maar lijkt het je ook soms zo zinloos, bijvoorbeeld als je de krant openslaat of je buurman voor de bakker uit zijn bedrijfswagen ziet stappen?
Het lijken misschien druppels op een hete plaat, maar voldoende druppels kunnen uiteindelijk de politici en bedrijven tonen dat ze met dat draagvlak aan “het draagvlak” moeten werken. Jij hebt de macht om anderen het voorbeeld te geven zodat ook zij hun gedrag veranderen waardoor het draagvlak groeit, de politici dat zien, nog meer mensen het voorbeeld geven enz. Een beetje zoals de levenscyclus van de bronlibel?
Politici die op lange termijn durven denken (maar pas op, die termijn moet nu ook weer niet te lang worden, laten we zeggen twee keer de duur van de levenscyclus van de bronlibel om te beginnen), daarover correct communiceren, die niet bezig zijn met hun carrière en hun ego, en voldoende mensen kunnen bezielen, sta op en verenigt u. Alle andere: hop!
