Vrijwillig, zonder weddenschap, nooit gepland, misschien een beetje ecologisch geïnspireerd. Het was 10 jaar geleden dat we nog eens naar het buitenland op vakantie gingen. Dit klinkt allemaal nogal pretentieus. Op wereldschaal zijn er veel mensen die nooit de kans krijgen hun land, of zelfs hun dorp, te verlaten. Maar goed, als opgevoede westerling denken we daar niet te lang over na.
Ook verwachten we dat de treinen netjes op tijd rijden zodat we rustig in ons boek kunnen verdwijnen op onze gereserveerde zitplaatsen. Toegegeven, dit hadden we niet echt verwacht en de Deutsche Bahn heeft ons dan ook niet teleurgesteld. Toch zijn we voor het donker op onze bestemming geraakt. Een dorp in Tirol. Doel: elke dag wandelen in de bergen, en ertussen (als onervaren bergwandelaars hebben we de lat niet te hoog gelegd).
We nemen ‘anders reizen’ nogal letterlijk. We gaan een stapje verder dan ‘trein in plaats van auto of vliegtuig’. Als de wandelbeschrijving aangeeft dat de wandeling een drietal uren zal duren, doen we er namelijk zonder problemen vijf uren over. Als dat geen vertraging is…
Terwijl andere bergwandelaars ons gezwind voorbij stappen, fotograferen wij elk landschap, missen we geen enkele orchidee, zien we elke vlinder fladderen, bekijken we enkele sprinkhanen van nabij en luisteren naar vogels. En dat terwijl we toch netjes op de uitgestippelde paden blijven. Wat een prachtige natuur.